موی سپیدم را فلک رایگان نداد

این رشته را به نقد جوانی خریده ام

جوانی بود و نادانی . کنون در پیری ام . تنها سر پیری و تنهایی غمت در خاطرم باقیست . نه همراهی نه همدردی نه دلسوزی نه دمسازی . پریشان روزگاریهای داغ همسرم باقیست

مادر بزرگ

 "
گم کرده ام در هياهوی شهر

 
آن نظر بند سبز را

 
که در کودکی بسته بودی به بازوی من

در اولين حمله ناگهانی  عشق

دستم به دست دوست ماند

پايم به پای راه رفت

من چشم خورده ام

من تکه تکه از دست رفته ام

"در روز روز زندگانی ام

 پیام گیر تلفن مادر بزرگها و پدر بزرگها 

ما اکنون در دسترس نیستیم؛ لطفا" بعد از شنیدن صدای بوق پیغام بگذارید:

اگر شما یکی از بچه های ما هستید؛ شماره 1 را فشار دهید.

اگر می خواهید بچه تان را نگه داریم؛ شماره 2 را فشار دهید.

اگر می خواهید ماشین را قرض بگیرید؛ شماره 3 را فشار دهید.

اگر می خواهید لباسهایتان را تعمیر کنیم؛ شماره 4 را فشار دهید.

اگر می خواهید بچه تان امشب پیش ما بخوابد؛ شماره 5 را فشار دهید.

اگر می خواهید بچه تان را از مدرسه برداریم؛ شماره 6 را فشار دهید.

اگر می خواهید برای مهمانان آخر هفته تان غذا درست کنیم؛ شماره 7 را فشار دهید.

اگر می خواهید امشب برای شام بیایید؛ شماره 8 را فشار دهید.

اگر پول می خواهید؛ شماره 9 را فشار دهید.

اما اگر می خواهید ما را برای شام دعوت کنید یا ما را به گردش ببرید ، بگویید ، ما داریم گوش می کنیم

ایام جوانی، سرمایه ای بس عظیم و گران بها از عمر انسان است که با هیچ چیز دیگر قابل مقایسه نیست. اگر از این سرمایه ارزشمند بهره نبریم و این دورانْ به بطالت    سپری شود و توشه ای برای آینده و زمان ضعف و پیری نیندوزیم، در زمان سالمندی با افسوس و حرمان فراوانی رو به رو خواهیم شد. حتی کسانی که از این سرمایه به نحو شایسته ای بهره برده اند هم در زمان پیری، باز حسرت جوانی و شور و نشاط آن دوران را دارند